Music

Steven Patrick Morrissey, geboren in 1959 in Davyhulme, Lancashire, Engeland, viert op 22 mei zijn 65e verjaardag.
 
Hij werd beroemd als zanger en tekstschrijver van zijn eerste band, The Smiths, tussen 1982 en 1987, hoewel de rol van de andere drie muzikanten in de chemie van het kwartet niet over het hoofd mag worden gezien. Gitarist Johnny Marr zette een reeks noten neer die de terugkerende thema's van Morrissey benadrukten: eenzaamheid natuurlijk, maar ook, soms als gevolg van elkaar, het verlangen naar liefde en depressie.

Vanaf hun eerste single, "This Charming Man", op het Rough Trade label in 1983, ontwikkelde Morrissey de grafische ideeën voor de albumhoezen, waarbij hij zijn referenties haalde uit de klassiekers van de Franse cinema. Hij koos voor de hoes een foto van Jean Marais uit de film "Orphée" van Jean Cocteau uit 1950. Op een bijna subliminale manier gaf hij zijn homoseksualiteit aan, die hij uiteindelijk publiekelijk zou onthullen, hoewel hij tegenwoordig liever spreekt van "aseksualiteit".

Later gebruikte hij een foto van Alain Delon uit de film "L'insoumis" uit 1966 voor de hoes van het album "The Queen Is Dead". Ook citeert hij soms de namen van Franse acteurs in zijn teksten, zoals Claude Brasseur in "At Last I Am Born" of meer recent, in 2017, Guillaume Canet in "Home Is A Question Mark".  Morrissey is duidelijk niet alleen een fervent filmliefhebber en een getalenteerd dichter, maar ook een echte intellectueel! Tijdens een concert in de Grand Rex in Parijs in 2014 verklaarde hij zelfs dat de grootste prestatie van zijn leven was "op dezelfde dag geboren te zijn als Charles Aznavour".

Als voorstander van een bepaalde vorm van sarcasme en onconventionele humor, verklaarde hij, toen hem gevraagd werd naar zijn vermeende homoseksualiteit, dat hij zichzelf meer beschouwde als een "humaseksueel". Hij voegde eraan toe dat zijn "aantrekkingskracht tot mensen beperkt is tot een zeer klein aantal van hen" (dat verklaarde hij aan het Amerikaanse tijdschrift "Spin").

Van "This Charming Man" tot "Hand In Glove", van "Heaven Know I'm Miserable Now" tot "Bigmouth Strikes Again": Morrissey heeft ons enkele meesterwerken van de Britse rock gegeven. Maar hij heeft ook aan de basis gestaan van een handvol controverses die we best hadden kunnen missen. Is dit echt verrassend voor een artiest die zijn eerste soloalbum "Viva Hate" noemde?

Morrissey heeft zich altijd verdedigd door te beweren dat hij verkeerd begrepen werd of dat de pers, in hun zoektocht naar sensatie, zijn woorden altijd verdraaide. Terwijl hij herhaaldelijk heeft verklaard dat hij "racisme verafschuwt" (met name op heftige wijze in de kolommen van het Britse dagblad The Guardian), heeft hij ook verklaard dat "de Engelse identiteit in gevaar is door immigratie". Uit hun verband gerukt kunnen zulke uitspraken inderdaad een verwoestend effect hebben. Vooral als het gaat om een onderwerp dat zo complex is als immigratie.

Morrissey is vegetariër sinds zijn 11e en komt ook op voor dierenrechten. "Meat Is Murder", het titelnummer van het tweede album van de Smiths in 1985, was al een niet mis te verstane boodschap. Morrissey is ook lid van PETA en verbiedt daarom logischerwijs de consumptie van vlees tijdens zijn concerten. Geen frankfurters of hamburgers dus!

Maar wees gerust, je hoeft je niet te verdiepen in de kronkels van Morrissey's gekwelde geest om zijn werk te kunnen waarderen.

(Pic: © Etienne Tordoir)

Legende: The Smiths en Morrissey (links) poseren in de Koningsstraat in het centrum van Brussel (België) in december 1983 (© Etienne Tordoir)