Samenleving

Weet en accepteer dat je niet alleen bent met je eenzaamheid! Dat eenzaamheid een van de grootste bedreigingen is voor onze samenleving, wordt in deze coronatijden duidelijk. Wanneer je er niets aan doet, kan het gevaarlijk worden. Je ondervindt er tevens lichamelijke én geestelijke nadelige effecten van.

Volgende tips helpen je op weg om die sociale isolatie (en eenzaamheid) draaglijk te maken:
Onderhoud je relaties
Koester je relaties die je tot nu al had. Blijf een babbeltje doen met je buren, bel op geregelde tijdstippen dat familielid (vriend(in), vroegere schoolmakker…) op. Gebruik sociale media om opnieuw in contact te komen met mensen die je even uit het oog verloor.
Je staat niet alleen met je eenzaamheid
Het is een normale emotie die iedereen op een bepaald moment in het eigen leven ervaart én je kan het overwinnen!
Herken en erken dat je je eenzaam voelt
Eenzaamheid is voelbaar; je slaapt minder goed, je bloeddruk en cholesterol verhogen … Kortom: eenzaamheid kan je mentale gezondheid beïnvloeden en je immuunsysteem ondermijnen.

Hierbij enkele getuigenissen van hoe verschillende Vlamingen omgaan met de uitdagingen van deze tijden.

Sofie (42): “Ik ga elke middag buiten een halfuurtje stappen. Flink doorstappen! Ondertussen maak ik mijn hoofd leeg en bedenk ik wie ik eens kan opbellen. Dat doe ik dan ’s avonds na mijn werk. Een echte oppepper!”

Clement (68): “Mijn kleinkinderen komen elke woensdagnamiddag eens wuiven voor het raaml. Ze brengen dan tekeningen mee en steken die in de brievenbus. Soms steekt daar ook eens een kaartje bij met een tekstje erop dat ze ons missen en dat we moeten volhouden. Daar kijken ik en mijn vrouw écht naar uit!”

Raf (29): “Mijn relatie is net op de klippen gelopen en dat is pijnlijk … Ik heb 2 honden die ik ’s avonds naast mij in de zetel laat liggen terwijl ik tv kijk. Het voelt alsof zij mee voelen met mij … Zij worden nu extra gestreeld en dat maakt ook mij zelf rustiger …”

Marleen (56): “Door een chronische ziekte kan ik niet meer gaan werken. Ik heb altijd veel en graag gekookt. Dat doe ik nu nog voor de kinderen en kleinkinderen. Zij wonen niet in de buurt, maar elke week komt één van de twee zonen langs. De kleinkinderen mogen dan ‘een bestelling’ doorgeven die ik dan klaarmaak voor hen. Pannenkoeken, cupcakejes, balletjes … ik maak het allemaal met veel plezier klaar. Ondertussen gaat de tijd voorbij en ik krijg blije gezichtjes in mijn whatsapp terug, zalig gevoel”.

Joske (45): “Overdag heb ik voldoende afleiding met mijn werk, maar de avonden en de weekends zijn moeilijk voor mij. Sinds een tijdje ga ik 2 maal per week met een collega na het werk even een klein uurtje stappen. We babbelen volop en nadien lijkt het alsof we corona voor even vergeten zijn. We kijken beiden uit naar die momenten en genieten er van!"

Nele (22): “Als student voel ik mij wat ‘afgesloten’ van mijn vroegere medestudenten. Iedereen, op kot of thuis, probeert er het beste van te maken. Op een vast moment in de week spreken we af dat we elkaar ‘ontmoeten’ (face time). We proberen het dan zo positief mogelijk te houden, we luisteren, we vertellen wat ons die week blij heeft gestemd … Het zijn die momentjes waar ik echt naar uitkijk”.

(Skwadra by Tagtik/Illustration picture: Pixabay)