Voetbal

Luis Enrique beweerde onlangs meer het ‘Barça DNA’ van Johan Cruijff te belichamen dan Xavi. Dit seizoen hebben de teams van de twee coaches vergelijkbare gezichten en statistieken.

“Zonder twijfel, ik.“ Op 9 april leek Luis Enrique nog nooit zo zeker van zichzelf. De coach van Paris-Saint-Germain wekt niet vaak de indruk te twijfelen, maar bij deze gelegenheid, toen hem door een Italiaanse collega werd gevraagd wie van hem of Xavi meer van het ‘Barça DNA‘ belichaamde, was zijn antwoord zeer duidelijk.

Xavi zei vervolgens dat Luis Enrique “zo” was en dat ze, samen met Mikel Arteta en Pep Guardiola, met z’n vieren “dezelfde dingen hadden geïdentificeerd” om te winnen. Met andere woorden, veel balbezit, posities die met de bal ingenomen moesten worden en intense pressing zodra de bal verloren was. Dus wat is er echt aan de hand?

Luis Enrique en zijn voormalige speler zijn het eens over een aantal basisprincipes van de Catalaanse voetbalschool, ontwikkeld door Johan Cruijff tussen 1988 en 1996. De bal aan de tegenstander laten is bijvoorbeeld geen optie. De huidige coach van Barça heeft al bekend dat hij “geobsedeerd is door balbezit”, terwijl het Spanje van Luis Enrique de bal 75% (!) van de 430 minuten in bezit had tijdens het laatste WK in Qatar.

In dit opzicht hebben Barcelona en Parijs bijna identieke statistieken dit seizoen: 63% balbezit voor de Catalanen en 64% voor de Parijzenaars. PSG geeft iets meer passes (658 tegen 584), maar de aanvalsstijl van de twee teams is vergelijkbaar. Gemiddeld had de ploeg van Luis Enrique 6,77 passes per balbezit, terwijl de ploeg van Xavi er iets minder dan 6 had. En zowel in Catalonië als in de Lichtstad werden lange ballen sporadisch gebruikt (5% lange passes in Parijs; 7% in Barcelona). Counters zijn ook niet de regel: 2,63 per wedstrijd in Parijs; 2 in Catalonië.

Beide coaches vallen het liefst gestructureerd aan, in de traditie van de school van het positiespel. Vaak nemen ze een paar vrijheden met de 4-3-3 die we associëren met het Barça in zijn hoogdagen: Luis Enrique gebruikt vaak een basis van drie man om naar voren te komen en een middenveld van vier man, terwijl Xavi vorig seizoen soms vier middenvelders opstelde in plaats van drie. Hun teams wijken echter zelden af van bepaalde basisprincipes. De twee coaches, net als Guardiola en Cruijff voor hen, staan erop dat hun vleugelspelers het middenveld van de tegenstander oprekken door heel ‘buiten’ te spelen.

In al deze opzichten belichamen de twee tactici het ‘Barça DNA’. In de afgelopen jaren zijn ze er echter in geslaagd om zich op zijn minst er een beetje van los te maken en trofeeën te winnen. Het waren met name Luis Enrique’s klinische aanvalstransities die hem in 2015 de Champions League opleverden. Dat seizoen slaagde zijn Barça erin controle en creativiteit, breedte en diepte te combineren. Xavi, van zijn kant, won La Liga 2022-2023 door regelmatig drie middenvelders op te stellen in zijn viermansdefensie, en zorgde voor cleansheets en overwinningen met 1-0.

Verdedigend lijken de cijfers van PSG en Barça ook erg op elkaar. Dit geldt met name als het gaat om pressing, de tweede pijler van de Catalaanse school. Dit seizoen onderscheppen de twee teams 36 ballen per wedstrijd en laten ze hun tegenstanders gemiddeld bijna evenveel passes afwerken voordat ze een defensieve ingreep doen (7,87 voor Barça en 8,25 voor Parijs, de statistiek die betrekking heeft op de 60% van het veld die het dichtst bij het doel van de tegenstander ligt). In een persconferentie een week geleden benadrukte Luis Enrique echter dat zijn antwoord “geen mening” was en dat we moesten kijken naar “de feiten”.

(Thymoté Pinon/L’Équipe via Tagtik/Pic : L'Equipe)