Conflict

Die bewuste ochtend nam ze bestellingen op aan de toog, haar collega's haalden flesjes uit de ijskasten, maakten broodjes, vulden glazen en tapten biertjes. Het was bijzonder druk op dat bewuste uur, heel wat klanten stonden dan ook te wachten op hun bestelling. In de rij bevonden zich drie mannen die geduldig leken te wachten.

Najim Laachraoui, Brahim El Bakraoui en Mohamed Abrini, de man met het hoedje, die volgde zijn twee kompanen ietwat later. Valérie bezorgde de bestelde koffies. "Ze namen het dienblad en installeerden zich op het terras", vertelt de laatste persoon die met de terroristen van Zaventem sprak voor de bloedige aanslag. In la Dernière Heure getuigt Valérie over een doodgewoon moment, dat achteraf een bijzonder bittere nasmaak kreeg.

"Ik herinner me hun bestelling niet helemaal. Ik denk dat het croissants en drie koffies waren. (...) Maar ik herinner me het drietal wel aangezien er een incidentje was. De man die voor de toog stond was druk bezig met zijn smartphone en bleef met zijn hoofd gebukt naar zijn gsm. Bijzonder onaangenaam! (...)"

In de seconden die daarop volgden, veranderde het leven van Valérie Mbokango. "Ik ruimde hun tafel af nadat ze klaar waren en rechtstonden. Tijdens het terugwandelen naar de toog van Délifrance, merkte ik dat ik mijn opneemvod had laten vallen. Ik keerde dus terug naar het terras en bukte me om m'n vod op te rapen. De eerste bom ontplofte op dat moment."

"We aarzelden niet. In een reflex maakte ik me heel klein. De eerste bom ontplofte naast de desk van Delta, de tweede naast die van American Airlines. We leken op de dood te wachten. Dat is wat ik toen deed: wachten op de dood", herinnert Valérie zich. Maar Valérie Mbokango stond vervolgens recht. "Fysiek slaag ik erin voorwaarts te stappen, maar mentaal ben ik in shock. M'n geest is elders. Wat er net gebeurt is, sijpelt later pas binnen." Instinctief verplaatste ze zich naar de broodjesbar. "We waren met vijf of zes. Sommige collega's waren al aan het werk van 4.00 uur. Zijn er gewonden?"

Valérie Mbokango merkte vervolgens op het terras een bagagekar op, achtergelaten met daarbij een kleine zwarte koffer. De derde bom, zorgvuldig geplaatst op het terras van Délifrance, ongetwijfeld om heel wat slachtoffers te kunnen maken. Maar die derde bom kwam niet tot ontploffing ...

"Mijn collega's waren gevlucht. Ik stond te midden een oorlogssituatie, met rondom mij mensen die om hulp schreeuwden, bloed, afgerukte ledematen én doden", doet Valérie moedig haar verhaal.

Dit is wat er zich op 22 maart 2016 afspeelde op de werkplek van Valérie: een dag dat haar leven en dat van duizenden anderen voorgoed veranderde. Na deze zomervakantie komt er mogelijk een uitspraak in het proces van de terreuraanslagen.

(Skwadra and LpR by Tagtik/Source : La DH/Photo by VanveenJF on Unsplash)