Consumptie

Het aantal aangegeven bijtongevallen in België ligt hoog: zo’n 100 000 gevallen per jaar.

Je zou denken dat die ongevallen buiten gebeuren, maar dat is niet zo. De meeste ongevallen gebeuren binnen in het eigen huis én met de eigen hond die bijt. In 90% van de gevallen zijn hier kinderen bij betrokken. Dit betekent echter niet dat dit agressieve honden zijn. Meestal heeft het met een gebrekkige kennis te maken. We hebben het waarschijnlijk al meegemaakt, een kind gaat naar die lieve hond naartoe om te aaien en het baasje zegt: “Mijn hond doet geen kwaad hoor!”

Chris Dusauchoit zou dit iedereen willen aanraden. “Laat een hond, zelfs de braafste hond ter wereld, nooit alleen met kinderen!” (Libelle mama)

Kinderen weten, in tegenstelling tot een volwassene, niet wat een hond wil uitdrukken met zijn lijf: “Heel veel hondjes vinden het geweldig om met een tennisbal te spelen en zij zullen het geen enkel probleem vinden wanneer het kind de tennisbal uit hun muil neemt. Maar als de hond net een bot heeft gekregen, is het een ander verhaal. Het kind wil ook spelen met het bot, maar dat wil een hond niet. Een hond kan dan beginnen grommen en misschien lijkt dit voor een kind dat niet vertrouwd is met die lichaamstaal wel dat de hond lacht. 'Wat een leuk geluidje maakt die!' Maar voor een hond is dit een waarschuwing. Je moet dus opletten. Na een paar keer gaat de hond zeggen: 'Nu is het genoeg geweest.' En misschien zal hij zelfs gaan bijten.”

Nog een klassiek voorbeeld: een hond is aan het eten, het kind gaat eens kijken. De hond vindt dat niet fijn, en maakt dat duidelijk door zijn tanden te tonen. Het kind denkt: grappig, ik ga nog wat dichter kijken. Die hond verwittigt opnieuw, toont nog een keer zijn tanden. De derde keer haalt hij uit. Er zijn gewoon momenten waarop een hond met rust wil gelaten worden, en dat heeft een kind niet altijd in de gaten.

(Skwadra by Tagtik/Source: Libelle mama/Illustration picture: Pixabay)