People

In deze periode voor Allerheiligen denken we meer dan ooit aan geliefden die overleden zijn. De herinnering aan geliefden, familie, vrienden en kennissen die recent of langer geleden gestorven zijn doet ons opnieuw een beetje rouwen. Rouw is dan ook een normale en natuurlijke reactie op verlies. Het is een proces dat in stadia verloopt maar eigenlijk nooit echt stopt. Iedereen rouwt op zijn manier en er zijn geen juiste of foute manieren.

De stadia van een rouwproces
Een aantal fases in het rouwproces komen vaak voor maar niet bij iedereen verloopt het doorlopen van deze fases op dezelfde manier.
Emotionele gevoelloosheid
In deze periode kunnen we ons emotioneel verdoofd voelen.
Verlangen en zoeken
Er is een diep verlangen naar wat verloren is gegaan gevolgd door het zoeken naar een manier om het te vervangen. We gaan de verloren persoon zoeken in andere mensen, plaatsen en dingen.
Verstoring, woede en wanhoop
In deze fase kunnen gevoelens van woede, wanhoop en teleurstelling de kop opsteken en ons overweldigen.
Verdriet
Mensen voelen soms makkelijker de woede die bij het verlies hoort in plaats van het verdriet eronder. Dit komt omdat het verdriet verwarrend of vernederend kan aanvoelen of ons alles doen herinneren wat nooit een kans heeft gekregen.
Reorganisatie en integratie
In deze fase zijn we in staat om over het verlies te praten, om de emoties te ervaren en zo een plaats in ons leven te geven.
Herinvestering
We gaan geloven in het intrinsieke vermogen van het leven om zichzelf te herstellen en opnieuw op te bouwen. Er ontstaat een (spirituele) groei en hernieuwde toewijding aan het leven; we voelen ons redelijk goed over onze toekomst.

(Skwadra by Tagtik/Illustration picture: Unsplash)