Waarom Frankrijk-België eigenlijk een economische strijd is
Naast de puur sportieve inzet van de twee halve finales van het WK, spelen ook andere belangen mee. Een tikkeltje minder spannend, maar daarom zeker niet minder belangrijk. De fabrikanten van de spelersuitrusting van de vier teams die nog in de running zijn voor de wereldbeker, kunnen immers groot geld verdienen aan deze show.
Kroatië, Engeland en Frankrijk hebben een contract met Nike, de Rode Duivels zijn de laatste Adidas-vertegenwoordiger die nog in het tornooi zit.
Sinds 1998 wisselden de twee grote fabrikanten van sportkledij de rol van toonaangevend merk op deze Mundiale. Dankzij ongelofelijke marketingcampagnes halen het merk met de drie strepen en dat met de komma astronomische winsten binnen op de wereldbeker.
Na een finale Frankrijk (Adidas) - Brazilië (Nike) in 1998, kregen we een finale in 2002 tussen Brazilië (Nike) en Duitsland (Adidas), voordat Italië (Puma, een uitzondering op de regel) in 2006 de wereldtitel pakte tegen Frankrijk (Adidas). In 2010 vochten Spanje (Adidas) en Nederland (Nike) om de eindscalp, vier jaar later toonde Duitsland (Adidas) zich sterker dan Argentinië (Adidas).
Met de Duitsers en Argentijnen tegenover elkaar in de WK-finale van 2014 stonden voor het eerst twee teams met dezelfde kledingsponsor tegenover elkaar in een finale.
Is dit nu een goed of een slecht voorteken voor de Duivels? Volgens deze handelslogica zouden de Belgen dus in aanmerking moeten komen voor de finale ...
België, dat lange tijd gekleed werd door Burrda (Qatarees merk), is ongetwijfeld genoeg gemotiveerd doordat het direct na het WK 2014 een contract tekende bij Adidas.
(Dupk with LpR and Skwadra by Tagtik/Illustration picture: Twitter)
