Wielrennen

Primoz Roglic redde zondag zijn gele trui met acht seconden en won de Dauphiné voor de Amerikaan Matteo Jorgenson. Dit moet de ambities van de Sloveen een boost geven in de aanloop naar de Tour de France (29 juni-21 juli).

Primoz Roglic gaf geen antwoord op de vraag over het verschil tussen zijn eerste overwinning in het Critérium du Dauphiné in 2022 en de overwinning van zondag. Hij is zeker de laatste etappe twee jaar geleden niet vergeten, die aankwam op het Plateau de Salaison, met vergelijkbare kenmerken als die van zondag, toen hij een serieuze helpende hand nodig had van zijn toenmalige Jumbo-Visma ploeggenoot Jonas Vingegaard. Op de avond van zijn eerste overwinning in de Dauphiné was het leiderschap van de Sloveen niet echt meer hetzelfde, aangezien zijn Deense ploegmaat punten had gescoord en de psychologische overhand had gekregen om vervolgens zijn eerste Tour de France te winnen.

Op zondag moest Primoz Roglic op zichzelf vertrouwen om zijn gele trui te redden en dat is misschien wel het beste nieuws voor hem. Aangevallen door Matteo Jorgenson en Carlos Rodriguez op de klim naar het Plateau des Glières, hield hij geweldig stand. Hij hield de achterstand beperkt tot minder dan vijftig seconden, wetende dat een overwinning verder dan dat buiten zijn bereik zou liggen.

Voor een keer is hij eindelijk gespaard gebleven van de vloek die hem regelmatig overkomt, vooral wanneer hij de gele trui draagt (in 2020 in Megève voor de Dauphiné en in La Planche des Belles-Filles voor de Tour de France). ”Ik heb al gewonnen met deze trui (in Parijs-Nice en de Dauphiné in 2022),” grapte hij, ”maar vandaag had ik een beetje geluk op de laatste klim. Als mijn rivalen op een gegeven moment sneller waren gegaan, had ik mijn eerste plaats niet kunnen redden. Het was geen fout, gewoon vermoeidheid na de laatste drie dagen waarin ik hard heb gewerkt.”

Tijdens de week had hij gemerkt dat zijn pech misschien eindelijk op was. Verstrikt in twee valpartijen, waaronder de spectaculaire voor de finish in Saint-Priest, had zijn aanloop naar de Tour de France daar kunnen eindigen. “Ik ben blij dat ik daaraan ontsnapt ben en om hier te winnen is een grote bron van trots, vooral na een gecompliceerde start van het seizoen met de valpartij in de Ronde van het Baskenland. Er gebeuren altijd dingen die je niet wilt, maar dat hoort bij wielrennen en daar moet je mee omgaan. Ik ben hier niet eens gekomen om het eindklassement te winnen.”

Zelden heeft hij zich zo vrij gevoeld, bijna lachend voor de microfoons om de spanning van de slotkilometers, die zich in zijn voordeel hadden gekeerd. Hij weet dat deze overwinning hem goed zal doen voor de Tour, waar hij duidelijk naar toe zal gaan met het doel om te winnen. “Het is de grote ronde die ontbreekt op mijn palmares (na zijn overwinningen in de Giro in 2023 en de Vuelta in 2019, 2020 en 2021, nvdr).“

“Ik weet dat ik nog wat werk moet doen en een paar aanpassingen moet doen voor de start (op 29 juni in Florence, nvdr). Ik ga een paar dagen herstellen voordat ik weer ga trainen (in Tignes, waar hij een chalet heeft, nvdr).“ Toen hij het Plateau des Glières verliet, was Primoz Roglic, vergezeld door zijn vrouw en kinderen, een voldaan man. Hij had net wat wat laatste spoken verjaagd.

(Philippe Le Gars/L’Équipe via Tagtik/Pic: L'Equipe)