Wielrennen

Regerend wereldkampioen Mathieu Van der Poel arriveert op de wereldkampioenschappen wegrace in Zürich zo scherp als altijd, een kilo lichter dan ooit in een poging om Tadej Pogacar bij te benen. Een strategie die zou kunnen werken.

In een tijd waarin het zomerlichaam voor velen van ons al een verre herinnering is, komt hier iemand die zo scherp is als altijd. Vier weken geleden postte Mathieu Van der Poel een overzicht van zijn zomer op Instagram. Paella, palmbomen, golf, mullet… En vooral een strak silhouet, met dit bijschrift: “Klaar voor het laatste deel van het seizoen”. Na de Olympische Spelen (12e) richtte de Nederlander (29) zijn aandacht volledig op de wegwedstrijd op het WK in Zürich, om zijn best te doen om de titel die hij een jaar geleden in Glasgow won te verdedigen. En hij aarzelde niet om gewicht te verliezen om zich aan te passen aan de kenmerken van het Zwitserse circuit.

Veel renners verliezen een beetje gewicht tijdens het seizoen, vooral tussen de klassiekers en de Tour de France, wanneer de hoogtestages in mei hen in staat stellen de nodige kilo’s af te vallen. “Formeel gewicht kan verschillen tussen de start van een grote ronde en de start van een klassieker, een soort lijn waarmee je speelt op 500 gram, een kilo”, legt Frédéric Grappe uit, directeur prestaties en innovatie bij Groupama-FDJ. Valentin Madouas, een renner bij de Franse ploeg, is dit jaar van 73,5 kg naar ongeveer 72 kg gegaan voor de Tour. "Maar het is een natuurlijk proces,” zegt de Franse kampioen van 2023, die samenwerkt met de voedingsdeskundige van het team.

Mathieu Van der Poel heeft vijf overwinningen op zijn naam staan als wereldkampioen: de Super 8 Classic van vorig jaar, de E3 Prijs, de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en een etappe in de Ronde van Luxemburg.

De Vlaamse media hebben gemeld dat hij 1,5 kg lichter is. "Het klopt dat hij iets scherper is dan normaal in het voorjaar,” vertelde Christoph Roodhooft, zijn manager bij Alpecin-Deceuninck, aan Wielerflits. "Dit is zijn manier om te proberen deze speciale eendagskoers in de best mogelijke conditie te rijden."

Het idee is als volgt: op een parcours met 470 meter klimmen (voor een totaal van 4470m) dat is ontworpen voor pittige klimmers, zal de tweevoudig winnaar van Parijs-Roubaix langer mee kunnen. "Het parcours van Zürich is heel bijzonder, met heel weinig vlak terrein. Ze zullen bijna de hele zes en een half uur van de race in een houdgreep zitten” legt Frédéric Grappe uit. "Lichaamsgewicht zal een van de belangrijkste krachten zijn om te overwinnen. Een kilo minder, op 7% hellingen en met een stabiel vermogen, is ongeveer gelijk aan 4 tot 5 watt. Een wielrenner is een energiereservoir en komt idealiter met de laatste druppel over de finish in het geval van een eendaagswedstrijd. Stel je dus voor dat je over een periode van drie uur 5 watt bespaart, wat aan het eind van de wedstrijd goed van pas kan komen. Net als een auto die, met dezelfde hoeveelheid benzine, verder kan rijden als hij leeg is dan wanneer hij vol is."

De Nederlander is de eerste regerend wereldkampioen die twee monumenten wint in hetzelfde seizoen in de regenboogtrui sinds Eddy Merckx negenenveertig jaar geleden, toen hij Milaan-San Remo en de Ronde van Vlaanderen won in 1975.

Op papier is de methode eenvoudig: pas je gewicht aan het aangeboden parcours aan, zelfs als dat betekent dat je onder je gebruikelijke gewicht moet zakken voor een beslissende wedstrijd als een WK. Maar voorzichtigheid is geboden. "Je kunt spelen omdat het een eendaagswedstrijd is, maar het probleem met te veel gewicht verliezen is dat je eiwitten, spiermassa en kracht kunt verliezen,” waarschuwt Grappe. "Formeel gewicht is gekoppeld aan je trainingsbelasting, je dieet en chronische stress, die een grote rol spelen, en dit beheer is heel specifiek, waarbij elke sporter anders reageert. Het is een kwestie van risico en voordeel: als je te hard pusht op je fitnessgewicht en er te ver onder zakt, speel je op je energiereserves. En als je de andere kant op gaat, ben je af”. Met het gevaar dat je niet genoeg hebt voor de 273,9 kilometer van die dag.

Voor Van der Poel zijn de eerste tekenen positief. Na een voorzichtig herstel in de Renewi Tour en vervolgens hard werken in de wegwedstrijd van het Europees Kampioenschap (30e), ging de man met vijftig profoverwinningen een stapje hoger in de Ronde van Luxemburg (18-22 september). Hij won de eerste etappe (voor Christophe Laporte), zette een solide prestatie neer in de 15,5 kilometer lange tijdrit en eindigde 2e in het algemeen klassement dat hij waarschijnlijk had gewonnen als zijn Alpecin-ploeg niet gedecimeerd was door ziekte. Deze resultaten moeten natuurlijk worden genuanceerd door het feit dat zijn tegenstanders veel minder zijn dan de tegenstanders waar hij zondag mee te maken krijgt, maar waar hij zich zo specifiek op heeft voorbereid.

(Pierre Menjot/L’Équipe via Tagtik/Pic: L'Equipe)