Wielrennen

Door de Ronde van Vlaanderen voor de derde keer te winnen, heeft Mathieu Van der Poel het record aantal overwinningen in deze Vlaamse klassieker geëvenaard. Maar zijn prestatie was nog uitzonderlijker omdat hij won in de trui van de wereldkampioen. Zijn voorgangers hebben niets dan ontzag voor de Nederlander.

Mathieu Van der Poel had zondagmiddag geen tijd om na te denken over het belang van zijn prestatie, de prestatie die hem nog verder in de geschiedenis van zijn sport brengt. Daar dacht hij niet aan, want hij was te uitgeput door wat hij beschreef als “de meest slopende dag die ik ooit heb gehad”. “Ik was in overlevingsmodus na de tweede passage van de Oude Kwaremont en ik moest doorzetten als nooit tevoren om weerstand te bieden. Daarboven voelde ik me niet goed, maar ik herpakte me”, zei hij bij de finish.

VPD pakte deze prestigieuze overwinning met de regenboogtrui om zijn lijf, iets wat slechts vijf renners voor hem tot dan toe hadden bereikt. ”Hier winnen als wereldkampioen is magisch, het is een droom die uitkomt,” voegde hij eraan toe. ”Mijn seizoen is nu al een succes.”

Hij is de 6e renner die de Ronde wint in de regenboogtrui, na Louison Bobet (1955), Rik Van Looy (1962), Eddy Merckx (1975), Tom Boonen (2006) en Peter Sagan (2016).

Eddy Merckx beleefde dit moment ook in 1975 en hij herinnerde het zich op zondagmiddag voor zijn televisietoestel. ”Ik plaats mezelf in de schoenen van Mathieu, het moet een speciaal moment voor hem zijn geweest,” zei hij aan de telefoon. ”Dat speciale gevoel geldt voor alle monumenten die je wint als wereldkampioen, en ik had dat eerste moment in 1968 in Parijs-Roubaix. Die eerste keer blijft je altijd bij.”

Mathieu Van der Poel won als wereldkampioen zijn derde Ronde van Vlaanderen en dat brengt hem op gelijke hoogte van zes renners die deze historische treble hebben behaald, van Achiel Buysse, de eerste, tijdens de Tweede Wereldoorlog, tot Fabian Cancellara slechts tien jaar geleden.

”Mathieu verdient het om zich bij ons te voegen,” zei de Zwitser zondagavond bij zijn vertrek uit Oudenaarde. ”Hij is jong, hij is misschien de eerste die de Ronde van Vlaanderen vier keer wint. Maar hij maakt deel uit van een andere generatie, het wielrennen is de afgelopen tien jaar veranderd en het is moeilijk om te vergelijken. In mijn eerste Ronde van Vlaanderen was ik 29, terwijl hij op dezelfde leeftijd al drie keer heeft gewonnen. Het wordt makkelijker voor hem om andere records te breken, hij gaat de wielergeschiedenis in en het wordt moeilijk voor de aankomende renners om dat ook te doen.”

Een andere drievoudige winnaar, Johan Museeuw, was niet helemaal dezelfde mening toegedaan. De Belg, die twee keer te kort kwam voor een vierde overwinning (3e in 1999 en 2e in 2002), denkt dat het moeilijkste voor Mathieu Van der Poel nu zal beginnen. ”In ieder geval staat hij al in de wielergeschiedenis, hij heeft geen derde overwinning in de Ronde nodig,” zei hij zondagavond. ”Hij is wereldkampioen, hij heeft drie verschillende monumenten gewonnen en ik denk dat hij genoeg heeft bewezen dat hij een van de grootste renners in de geschiedenis is. Op papier is hij zeker degene die het dichtst bij het winnen van een vierde Ronde van Vlaanderen zit, maar het is ook geen toeval dat we het bij drie hebben gehouden. In het moderne wielrennen heb ik de indruk dat je niet te ver vooruit kunt kijken. We weten niet hoe lang Van der Poel aan de top zal blijven, het kan eerder gedaan zijn dan je denkt.”

Een andere recordhouder uit het begin van de jaren 1970, Eric Leman, die de demonstratie van de Nederlander ook op televisie had gezien, was zondagavond enthousiast over zijn plaats in de wielergeschiedenis. ”Ik voel me trots dat ik in dezelfde rij sta als een uitzonderlijke kampioen als Van der Poel,” lachte de 77-jarige Belg, die zijn drie wedstrijden won op het hoogtepunt van het Merckx-tijdperk. ”Maar ik denk dat zijn overwinning meer prestige had gehad als Pogacar of Vingegaard erbij was geweest. Net als in mijn tijd, toen de ronderenners ook naar de Ronde kwamen.”

Eddy Merckx had dezelfde bedenkingen: “Het doet niets af aan de verdienste van Van der Poel, maar Van Aert en Pogacar ontbraken hier” zei de grote Belgische kampioen, die altijd zeer veeleisend is als het gaat om het beoordelen van de prestaties van de hedendaagse renners. ”Het is duidelijk dat de afwezigheid van Wout (Van Aert) en de valpartij van Mads (Pedersen) op woensdag het scenario hebben veranderd,” voegde Cancellara eraan toe. ”Mathieu zou waarschijnlijk toch gewonnen hebben. En vandaag moeten we niet eens focussen op records. Zijn prachtige manier van racen moet genoeg zijn voor ons.”

(Philippe Le Gars/L’Équipe via Tagtik /Pic : L'Equipe)