Tagtik

twitter Wielrennen
  1. Home
  2. Sport
  3. Wielrennen

Waalse Pijl 1994, de Muur van de schande

In de jaren 1990 veranderde heel wat in het peloton, zowel technologisch als fysiologisch. De fietsen kenden een evolutie, er werd wetenschappelijker getraind, de voeding werd aangepast. De grootste verandering in het laatste decennium van de 20e eeuw deed zich voor in de manier waarop de renners doping namen: het ging niet langer om een individuele en eerder 'ambachtelijke' aanpak, maar wel om een 'industriële' benadering. Drie letters gingen deel uitmaken van de apotheek van bepaalde wielerploegen: epo (erytropoëtine) deed zijn intrede in het peloton.
 
 
In het begin van 1994 kent het grote publiek nog niet de namen van de renners van de ploeg Gewiss-Ballan, een bescheiden Italiaanse wielerploeg onder leiding van Emanuele Bombini. Bij zijn ploeg zitten renners als Jevgeni Berzin, Ivan Gotti, Giorgio Furlan, Pjotr Oegroemov, Vladislav Bobrik of Bjarne Riis, de nummer vijf van de Tour van het jaar voordien. Alleen bij de wielerliefhebbers doen de namen een belletje rinkelen, al hebben die renners nog geen groot palmares.
 
De voorgenoemde renners zitten vooral bij Gewiss om de ouder wordende kopman, de voormalige wereldkampioen Moreno Argentin, te omkaderen in zijn laatste seizoen. Tot grote verbazing van de wielerspecialisten en de media zal de ploeg echter dat seizoen heel wat overwinningen halen. 
 
Overwinningen en podiumplaatsen
 
Alles begint met Giorgio Furlan die Tirreno-Adriatico (en 3 ritten) wint en daaropvolgend ook Milaan-San Remo na een splijtende aanval op de Poggio. De Rus Berzin wint Luik-Bastenaken-Luik voor Lance Armstrong die op dat moment nog niet de ronderenner is die hij later zou worden. Maar dan hebben we nog niets gezien:  de opmerkelijkste putsch van Gewiss-Ballan komt er in de Waalse Pijl van 1994.

De Waalse Pijl werd toen gereden na Luik-Bastenaken-Luik en tot de favorieten horen renners als Moreno Argentin, Gianni Bugno, Claudio Chiapucci, Michele Bartoli, de Nederlanders Eric Breukink, Gert-Jan Theunisse en Steven Rooks en de Fransman Gérard Rué, tweede in de Waalse Pijl in de vorige twee jaren.
 
Als een straalvliegtuig
 
De wedstrijd ontploft bij de tweede beklimming van de Muur van Hoei waar Berzin een tempo oplegt dat het hele peloton uit elkaar rijt. Bijna 30 jaar later zijn sommigen de krachtexplosie nog altijd niet vergeten. De Fransman Laurent Madouas die alles meemaakte vanaf de eerste rij, vertelde erover: "Ik draaide een verzet van 39 x 16, maar hij wellicht 53 x 17! Ik dacht dat ik een straalvliegtuig zag vertrekken." Slechts twee renners kunnen Berzin volgen: zijn kopman Moreno Argentin en zijn ploegmaat Giorgio Furlan. Drie mannen van Gewiss gaan ervandoor!
 
Na een korte aarzeling beslist Argentin boven aan de Muur om de aanval door te zetten, ook al is er nog 70 kilometer te rijden tot de aankomst. Het gemak waarmee het Gewiss-trio eerst het peloton en later ook een groepje favorieten kan afhouden, is onvergetelijk en laat sporen na, niet alleen in de hoofden van het peloton, maar later ook in de medicijnenkistjes van wielerploegen. 

Een uiteengereten peloton
 
Als in een ploegentijdrit rijdt het trio in het lichtblauwe shirt richting finish. Op het vlakke houdt de Rus Berzin het tempo erin, Furlan doet het werk als het bergop gaat. In de laatste passage over de Muur van Hoei laat Furlan de overwinning aan zijn kopman Moreno Argentin. Bij zijn laatste deelname wint de Venetiaan zo voor de derde keer de Waalse Pijl en komt hij op gelijke hoogte van Eddy Merckx. De rest van het peloton volgt ver achterop, het groepje met favorieten, aangevoerd door Gianni Bugno, komt meer dan anderhalve minuut later binnen.
 
Video: samenvatting van de Waalse Pijl 1994

 

De wonderen van de Dottore
 
De sportpers is stomverbaasd door het scenario dat zich voor de ogen van de journalisten heeft ontrold: die dag maakt de wielerwereld kennis met de wonderen die dottore Ferrari en epo kunnen verrichten. Epo zal jarenlang heersen in het peloton waar ook de zwijgplicht de plak blijft zwaaien. Het lot van de oude generatie renners is bezegeld. Of zoals Eric Van Lancker, zes jaar later winnaar van Luik-Bastenaken-Luik zou zeggen: "In de epo-jaren konden heel wat renners niet meer mee. Minder presteren betekende een minder goed contract. Voor sommige renners betekende het het einde van hun carrière."


(DC/Picture :Twitter)

Dit artikel van Tagtik verscheen voor het eerst op de website van onze klant Proximus Pickx, rubriek cycling.

 
 

 

Ook dit kan u interesseren