Wielrennen

Mathieu Van der Poel is net als zijn team eerder bescheiden en dan is het soms moeilijk om een verschil in hun reactie te zien na een triomf of na een tegenslag. Zondag eindigde hij als 22e en reed hij gewoon door de toeschouwers met een alledaagse blik, niet te blij en niet te verdrietig, op weg ging naar de bus van Alpecin-Deceuninck.

“In de finale vertelde Mathieu ons dat hij niet in topvorm was. We kunnen het hem niet kwalijk nemen”, verklaarde de Fransman Axel Laurance, die erin geslaagd was om zijn kopman in de juiste positie te brengen voor de Kruisberg (de zevenentwintigste van de drieëndertig beklimmingen), zoals hem gevraagd was te doen.

Na al met opmerkelijk gemak de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix te hebben gewonnen, moest Van der Poel een tegenslag incasseren. Het was duidelijk vanaf de Gulperberg, waar de 29-jarige Nederlander zijn eerste aanval probeerde met nog 43 km te gaan, maar die was niet zo scherp als zijn recente aanvallen. ”Op dat moment begrepen we het,” zei Tiesj Benoot (Visma-Lease a Bike), 3e in de Amstel Gold Race. ”Met de benen die hij de afgelopen twee weken heeft gehad, zou hij een grotere aanval hebben ingezet. Maar ik veronderstel dat het normaal is om een paar slechte dagen te hebben na zo’n reeks prestaties. “Ik had geen goede benen,” gaf Van der Poel enkele minuten na zijn aankomst toe aan Het Nieuwsblad.

De verwachtingen en de druk nemen elk weekend toe en de renner in de regenboogtrui stond voor zijn derde wedstrijd over 250km (784,1km in totaal) in veertien dagen. Alpecin-Deceuninck had een andere strategie gepland dan de laatste paar wedstrijden, waar ze de controle hadden van start tot finish. ”Het doel was om de anderen hun ding te laten doen,” legt Laurance uit. ”We hebben al veel gewonnen (10 overwinningen dit seizoen, nvdr) en we rijden alle races, dus dat wordt vermoeiend. We wilden zien hoe de anderen zouden koersen.” En de anderen reden goed. Vanaf de Fromberg, met nog 33 kilometer te gaan, begon een operatie van “intimidatie” en Van der Poel moest ondergaan.

”Misschien hadden we niet genoeg mankracht voor het tussenstuk tussen de Fromberg en de Keutenberg waar alles in stukken aanviel,” zegt de Nederlandse wereldkampioen. ”Ik maakte een tactische keuze, want als ik aanviel, zouden de anderen toch op mijn wiel springen. En als je je kaarten hier te vroeg op tafel legt, word je gestraft.” Zijn team, dat volgens Laurance “geen spijt zou moeten hebben op tactisch en collectief niveau”, miste zeker Gianni Vermeersch (ziek), de onverzettelijke bodyguard op de laatste twee Monumenten, en kon niet rekenen op Quinten Hermans die viel na 70 kilometer.

“Op zich hield het plan stand omdat Oscar Riesebeek en Xandro Meurisse nog heel lang geweldig werk leverden en de balans herstelden,” zegt Laurance. Maar het was niet genoeg om de inzinking van de leider te compenseren. “Je kunt niet verwachten dat je elk weekend wint. Ik ben realistisch genoeg om te weten dat ik niet alles kan winnen”, vat Van der Poel samen. In ieder geval heeft hij na een paar dagen rust in Spanje een groter doel voor de boeg aanstaande zondag: Luik-Bastenaken-Luik, een monument dat hij nog nooit heeft gewonnen.

(Luc Herincx/L’Équipe via Tagtik/Pic : L'Equipe)