Music

Kerstliedjes bleven lang beperkt tot het Angelsaksische muzikale universum, maar nu staan ze op het repertoire van bijna elke artiest. Hier volgt een zeer subjectief overzicht...


Het blijkt heel moeilijk om een plaatsje onder de kerstboom te veroveren met een zo origineel mogelijke nieuwe melodie, want nieuwe pogingen worden vaak overschaduwd door de hits van dit zeer speciale genre die ons elk jaar weer worden opgedrongen. Denk maar aan de grote klassiekers van het genre door de grote specialisten: Bing Crosby (de historische specialist van het genre), Wham! (“Last Christmas” uit 1984) of Mariah Carey (en haar “All I Want For Christmas Is You” uit 1994, voor de ene een meezinger, voor de andere een onuitstaanbaar lied). 


Een eerste poging tot vernieuwing is om de eeuwige klassiekers te 'reviseren', maar dat recept blijkt wat afgezaagd. Wie zit er nu echt te wachten op een nieuwe vertolking van “Jingle Bells”, “White Christmas”, “Santa Claus Is Coming To Town” (Frank Sinatra), “Rockin' Around The Christmas Tree” (Brenda Lee)? Ook al kan Sinéad O'Connor's hartverscheurende vertolking van “Silent Night” (1990) een passend tegengeluid zijn...



Het tweede alternatief is om voluit te gaan voor humor van de tweede graad, zelfs als dit betekent dat alleen een niche-publiek wordt aangesproken dat bestand is tegen kerstmarkten en andere verplichte seizoensfestiviteiten. In dit genre kan niemand tippen aan Andy Partridge, de voormalige leadzanger van de Britse band XTC, die zich met hart en ziel heeft gestort op een project getiteld 'My Failed Christmas Career', waarvan het eerste deel in 2022 verscheen. We vermoeden echter dat hij dol is op het feest dat de winterzonnewende viert!



De derde optie is trouw blijven aan jezelf en hopen dat je de winterjackpot wint. Soms wordt het verwachte resultaat bereikt, zoals het geval was voor de Engelse band Slade met hun “Merry Xmas Everybody” in 1980. Twee jaar eerder hadden de The Eagles uit Californië, hoewel ze in een regio wonen waar nooit poedersneeuw valt (tenminste niet het soort waar je op skiet!), “Please Come Home For Christmas” aan hun lijst van hits toegevoegd, geperst als een 45-toerenplaats op wit vinyl natuurlijk! Het nummer werd in 1960 geschreven door bluesman Charles Brown en wordt sindsdien geëerd door artiesten als Bon Jovi, Willie Nelson en, meer recentelijk, George Ezra.



Tot slot, als toeters en bellen niet in je muzikale DNA zitten, is er geen reden waarom je niet lekker kunt swingen. Sommige punkbands, zoals het toepasselijk genaamde Bad Religion, maken er zelfs een specialiteit van. Wij van onze kant hebben een sappig 'Merry Christmas (I Don't Want To Fight Tonight)' opgegraven, een UFO van het album 'Brain Drain' van The Ramones uit 1989.



Zonder er helemaal immuun voor te zijn, lijkt rap minder geneigd dan andere muzikale genres om zich op te offeren aan deze traditie, ook al zijn er hiphopversies (even gezuiverd als onhoorbaar van “Jingle Bells”). Onder de eersten die de sprong waagden waren Curtis Blow's groovy 'Christmas Rappin' (1979), Run DMC's meer abrupte 'Christmas In Hollis' (1987) en Kanye West's onverteerbare 'Christmas In Harlem' (2010), die duidelijk geen kans voorbij laat gaan om op te vallen.



En als je van die occasionele melodieën houdt, van rock tot folk, metal tot rap, country tot pop, dan heb je keuze te over. En als je geïnteresseerd bent in mijn persoonlijke mening (wat, naar ik begrijp, niet het geval is), op een paar zeldzame uitzonderingen na, krijg ik netelroos van kerstliedjes. Hoe dan ook, vrolijk kerstfeest allemaal! Wat mij betreft, ik ga nog eens luisteren naar 'Back Door Santa', een kleffe blues van Clarence Carter, een van de weinige ritornello's die bij mij in de smaak valt...


(Fausto with AK - Foto: © Etienne Tordoir)


Foto: Joey Ramone, zanger van... Ramones, op het Torhout Festival (België) in juli 1985